Langt, langt borte, bak ordfjella, langt fra landa Vokalia og Consonantia, bur dei blinde tekstane. Separert bur dei i Bokmerkelunden rett ved kysten av Semantikken, eit stort språkeldorado. Ei lita elv som heiter Duden, flyt ved staden deira og forsyner den med nødvendig regelialia. Det er eit paradiselt land, der steikte setningsdelar flyg inn i munnen din.

Til og med den mektige Peikaren har ingen kontroll over dei blinde tekstane, det er nesten eit uortodokst liv. Ein dag bestemte likevel ein liten linje blind tekst med namnet Lorem Ipsum seg for å reise til den fjerne Verda av Grammatikk. Den Store Oxmox rådde henne til ikkje å gjere det, fordi det var tusenvis av dårlege Komma, ville Spørsmålsteikn og lurvete Semikoli, men den Vesle Blinde Teksten lytta ikkje. Ho pakka sine sju versalia, sette initialet i beltet og gav seg i veg.

Då ho nådde dei første bakkane av dei Italicske Fjella, fekk ho eit siste blikk tilbake på skyline over heimbyen Bokmerkelunden, overskrifta over Alfabetbyen og underlinja av hennar eiga gate, Linjebyn. Eit sorgfullt retorisk spørsmål rann ned over kinnet hennar, så fortsette ho vegen sin. På vegen møtte ho ein kopi. Kopien åtvara den Vesle Blinde Teksten at der han kom frå, ville han ha blitt omskriven tusen gongar og det einaste som var igjen av opphavet, ville vere ordet “og,” og den Vesle Blinde Teksten burde snu seg rundt og returnere til sitt eige, trygge land. Men ingenting kopien sa kunne overtyde henne, og det tok ikkje lang tid før nokre lurvete Kopi Forfattarar overfalte henne, gjorde henne full med Longe og Parole og drog henne inn i deira byrå, der dei misbrukte henne for deira