Ver ver weg, achter de woordbergen, ver van de landen Vokalia en Consonantia, wonen de blinde teksten. Gescheiden wonen ze in Bookmarksgrove, pal aan de kust van de Semantiek, een grote taaloceaan. Een kleine rivier genaamd Duden stroomt langs hun plek en voorziet het van de nodige regelialia. Het is een paradijselijk land, waar geroosterde delen van zinnen in je mond vliegen.
Zelfs de almachtige Pointing heeft geen controle over de blinde teksten, het is een bijna onorthografisch leven. Op een dag besloot echter een kleine regel blinde tekst met de naam Lorem Ipsum naar de verre Wereld van Grammatica te vertrekken. De Grote Oxmox adviseerde haar dat niet te doen, omdat er duizenden slechte Komma’s, wilde Vraagtekens en sluwe Semikoli waren, maar het Kleine Blinde Tekstje luisterde niet. Ze pakte haar zeven versalia, stopte haar initiaal in de riem en ging op pad.
Toen ze de eerste heuvels van de Italische Bergen bereikte, keek ze voor het laatst naar de skyline van haar geboortestad Bookmarksgrove, de kop van Alphabet Village en de subregel van haar eigen weg, de Line Lane. Medezwar welde er een retorische vraag op haar wang, toen vervolgde ze haar weg. Onderweg ontmoette ze een kopie. De kopie waarschuwde het Kleine Blinde Tekstje dat waar het vandaan kwam, het wel duizend keer herschreven zou zijn en alles wat er van zijn oorsprong overbleef zou het woord “en” zijn, en het Kleine Blinde Tekstje zou moeten omdraaien en terugkeren naar haar eigen, veilige land. Maar niets wat de kopie zei kon haar overtuigen en zo duurde het niet lang voordat enkele verraderlijke Copywriters haar in een hinderlaag lokten, haar dronken voerden met Longe en Parole en haar naar hun bureau sleepten, waar ze haar misbruikten voor hun